Gabon
Een land waarin je terug gaat in de tijd, de overweldigende natuur en een land wat je qua kennis zo veel rijker maakt. Je ziet hoe mooi alles is om je heen en dat maakt je heel klein en kwetsbaar. De mooie momenten waren ontelbaar, vol ongeloof van de vriendelijkheid en schoonheid maken mijzelf na deze reis een rijker en dankbaarder mens.
Op naar Brussel. Douane en militairen met machinegeweren staan, voor je Zaventem oprijdt, al klaar voor een check, wij mogen doorrijden en ik begrijp van onze chauffeur dat men alleen getinte mensen uit de rijen haalt, jammer want waarom zouden er geen blanke mensen met een kronkel in hun hoofd bestaan. Even later blijkt wel dat je niet zomaar de luchthaven binnen komt.
Kiss&ride bestaat niet meer, waardoor we in de parkeergarage worden afgezet. In de vertrekhal staan grote witte tenten, waar je alles wat je bij je hebt in bakken moet doen en door een scan gaat. Onder toeziend oog van militairen met machinegeweren. En wij mogen door een metaaldetector. We lopen naar de aankomsthallen, waar je normaal gesproken verkeer zou verwachten, maar er zijn alleen reizigers en militairen met machinegeweren. Geeft op zich wel een veilige maar ook een beetje bizarre situatie weer. Het idee dat hier een paar maanden geleden een idioot besloot om de boel maar eens op te blazen is heel onrealistisch en komt alleen op tv voor. Wanneer ik hier loop voel je geen angst onder de mensen, maar zie je eerder mensen met voetbaloutfits, sjaals en andere kenmerken die laten zien dat men trots is op hun België. Niet vanwege de aanslagen in Brussel, maar omdat hun landje vanavond speelt in de kwartfinale van voetbal euro 2016.
Daarnaast is het wel duidelijk, zodra je binnen komt dat er een hoop geïmproviseerd is en men nog veel aan het heropbouwen is, wat toch ook wel weer even aangeeft dat hier wel degelijk iets onwerkelijks is voorgevallen. Sta je dan toch even bij stil.
Aangekomen in Libreville. Een bijzondere eerste dag. Je ziet veel klasse verschillen, rijkdom via auto's, kleding, gebouwen en mensen. Natuur tegenover veel rommel en vuilnis. Van open riolen en vuilhopen langs de weg. Goed geasfalteerde wegen en dan ineens gaten of beter gezegd kraters in de weg. Heb het zelf ervaren vandaag door de vogels zo te bewonderen dat ik me misstapte in een put. Heel bizar een land met zoveel contrasten.
We beginnen met een wandeling naar de grootste rotonde in Libreville, place de la paix. Zeer kenmerkende plek voor Libreville. Taxi's nemen mee wat ze mee kunnen nemen. Zo toeteren ze voortdurend tijdens het rijden om aan te geven dat er plek is in de taxi en kun je ze aanhouden, echt je hoort niet anders in de stad en op de weg. Langzaam rijden kennen ze niet en als je alle auto's om je heen bekijkt, taxi of niet werkelijk geen één auto rijdt zonder enige schade voorbij. Een stad met veel mensen en overduidelijk nog meer auto's, rijdend of stilstaand, omdat je er niet meer mee kan rijden.
Vandaag naar akanda park / cape esterias. Een taxi hiervoor scoren kost veel moeite en zodra je buiten Libreville raakt begrijpen we ook waarom. Hier rijden geen taxi's. De rust en het groen geven je een gelukzalig gevoel en zo worden we afgezet aan het begin van een straatje met gezellige muziek en eet- en drinkgelegenheden. Dit is niet in woorden te omschrijven nogmaals de vriendelijkheid en nieuwsgierigheid van de mensen is buitengewoon.
Struinend langs het strand genietend van de mooie natuur, witte stranden en eindeloze verte met lege horizon. En in de verte het regenwoud grenzend aan de witte stranden is denken dat je aan het einde van de wereld bent gekomen. En dat doen de Gabonesen dan ook, ontsnappend aan de drukke stad komen ze hier tot rust in hun vrije weekend met lekker eten, familie en vrienden, drank en hartelijkheid. Heerlijk struinen we langs het water tot we niet verder kunnen en waar de zee overgaat in mangroves. Tijdens de wandeling gestopt voor een drankje en terwijl we daar zitten komen er kinderen spelen voor ons, maar wel op afstand blijvend. Nieuwsgierig naar de spullen die we bij hebben en niet begrijpend dat ze zichzelf terugzien op de display van de camera. We geven ze de verrekijker en moeten ons best doen hem terug te krijgen, want dit hebben ze nog nooit gezien. Ze dansen voor ons en beginnen in het Frans volop tegen ons te brabbelen.
